Het valt niet altijd mee, in het NU blijven.
Zolang alles loopt zoals het moet lopen, is het een mooie theorie, die in de praktijk uitvoerbaar lijkt te zijn. Maar dan komen de moeilijke momenten weer om de hoek. En wat is dan het eerste dat er gebeurt? Jawel, we dwalen af naar toekomst en verleden. We gaan invullen op basis van gebeurtenissen in het verleden. We gaan ons laten controleren door angsten. Alle "wat alsen" komen om de hoek. En het lijkt wel of geen Eckhart Tolle, Byron Katie en Deepak Chopra’s me dan nog kunnen helpen. Ik observeer mijn gedachten…ik zie ze gebeuren, ik wil ze niet denken, en toch nemen ze me in bezit. Door de observatie kom ik er sneller uit, maar toch moet ik er doorheen.
Oké, the Works dan toch maar even…
– zijn mijn gedachten waar? Dat kan ik absoluut niet weten, dus nee, ik weet absoluut niet zeker dat ze waar zijn.
– waar zou ik zijn zonder deze gedachten? Dan zou ik heerlijk genieten van het leuke vooruitzicht dat ik heb. Me niet laten "lijden" door alle invullingen, de sociaal verantwoorde gevoelens die ik zou moeten hebben. Ik zou blij zijn met het moment. glimlachend naar morgen uitzien.
– nu nog de omkering…daar heb ik blijkbaar nog weerstand tegen. Die lukt me meestal niet. Ook nu kan ik hem voor mezelf weer moeilijk onder woorden krijgen. toch probeer ik het…ik draai dus de gedachte: "ik ben niet belangrijk om", dan krijg ik als eerste Ik ben wel belangrijk. Die is waar..ik ben belangrijk, in ieder geval voor mezelf, en voor mezelf belangrijk zijn is het belangrijkste. Oké, ik volg hem nog.
Nog een omkering: Jij bent niet belangrijk. Nou ik kan uit volle overtuiging zeggen dat dat NIET waar is, want je bent wel belangrijk, misschien wel TE belangrijk.
Inderdaad, het helpt om hem uit te schrijven !!! De gedachten beginnen tot rust te komen.
Ik ga maar slapen, en me verheugen op de dag van morgen.